Lato... raczej nie bardzo w pełni, tak ogólnie mówiąc, a przynajmniej na Dolnym Śląsku. Podobnie jak poniższy wpis, który nie dotyczy w pełni czysto japońskich maszyn. Jednak użytkownicy modeli z rozkładanym dachem nie mają chyba powodów do narzekania na obecną pogodę, na swoje samochody zapewne również. Na moim etapie życia, samochód z otwartym nadwoziem ma zdecydowany priorytet przed resztą, mimo wszystko nie jest to łatwe do zrealizowania, gdyż segment ten zawsze będzie się wysoko cenił. Tak czy inaczej, w drugiej części tematycznych wpisów, postanowiłem wspomnieć o takich modelach jak ośmiocylindrowy SC430, "amerykański" Eclipse Spyder 4G oraz wankel bez dachu - RX-7 FC. Krótkie opisy, trochę ciekawostek oraz zdjęć.
Lexus SC430 / Toyota Soarer Z40.
Nie da się ukryć, że SC430 wzbudza kontrowersje jeśli chodzi o całokształt. Jedni dziennikarze zachwalają, inni jawnie wyśmiewają czy nawet wyszydzają, kontrast jest czasami wręcz absurdalny, tak więc wiadomo, że jest to bardzo specyficzna maszyna. Podobnie z ocenami użytkowników internetu, jednak tutaj zazwyczaj jest tak, że ci którzy go nie posiadają (lub nie posiadali) mają negatywną opinie, natomiast właściciele najczęściej bronią tego samochodu. Najwięcej tzw. "hejtu" dotyczy designu. Przyznam, że dla mnie, seryjny samochód prezentuje się nieźle, ale kilka elementów zdecydowanie mi "nie leży", głównie tył, trudno to wytłumaczyć, po prostu kwestia gustu. Poprzednia generacja, również nie czarowała designem, ale tam wszystko było takie dość neutralne (moim zdaniem), natomiast SC430 trafia już w mocno specyficzne gusta, biorąc pod uwagę niewielką popularność tego modelu i kontrowersje jakie ludzie kreują. Nie trzeba chyba dodawać, że Lexus SC powstał głównie z myślą o rynku amerykańskim.
Co ciekawe, pierwsze szkice (Lexus Sport Coupe Concept), których autorem jest Sotiris Kovos (odpowiedzialny za finalny design), prezentują przód, który miał jeszcze elementy z poprzedniej generacji SC/Soarer, do tego zdecydowanie szerszy tyłek niż w późniejszej, ostatecznej wersji, i jednocześnie krótsze nadwozie, całość moim zdaniem prezentuje się OK (ciekawe jakby wyglądało z dłuższym nadwoziem). Inny ze szkiców tego pana, przedstawia zupełnie odmienne podejście, dużo większa i dłuższa bryła nadwozia, niczym na przykład zaprezentowany kilka lat później Bentley Continental GT.
Zapewne niektórzy zobaczą z tyłu podobieństwa między modelami Toyoty: Solara 2gen, Soarer/SC430 oraz MR2 W30. Te trzy samochody powstały w tym samym okresie, ale z tyłu różnice się kończą. Solara to przednionapędowy kabriolet z silnikiem V6, który opisałem kiedyś pokrótce na blogu. Wracając do sportowych modeli, o ile Toyota MR2 W30 (również opisywana kiedyś na blogu) posiada 4-cylindrowy 1.8L 140 KM za plecami, o tyle Lexus SC430 to oczywiście dużo poważniejsza maszyna, z ośmiocylindrowym 3UZ-FE czyli 4.3L o parametrach 300 KM 430 Nm. Tylnonapędowy kabriolet dostępny jest wyłącznie z automatyczną skrzynią biegów, przyspiesza do pierwszej setki w około 6,4 s., a prędkość maksymalna wynosi 280 km/h.
Na rok 2006, zmieniono kilka rzeczy, ze względu na - prawdopodobnie - normy emisji spalin, parametry silnika nieco spadły (286 KM 420 Nm), automat jest teraz 6-biegowy (wcześniej 5-biegowy), zawieszenie jeszcze bardziej nastawione na komfort, odświeżone przednie i tylne światła. To samochód na cały sezon, gdyż posiada rozkładany metalowy dach, operacja zajmuje około 25 sekund. Generalnie, SC430 nie daje tylu sportowych emocji co np. Supra, ponieważ ma w sobie zdecydowanie więcej cech GT, jest bardziej skierowany dla ludzi szukających komfortu, dobrego wyposażenia (szczególnie modele z ostatnich lat produkcji). W tym wszystkim zawiera się oczywiście solidność, a na dodatek - dobre osiągi. W Japonii, samochód sprzedawany był do 2005 roku jako czwarta generacja Soarer, natomiast po 2005 roku, jako Lexus SC430.
Jeśli chodzi o design, jeśli jest potrzeba, wiele można "nadrobić" tuningiem, sprawiając, że niektórzy przeciwnicy tego modelu, zaczynają lekko krzywić twarz z aprobaty, niczym meme z Barackiem Obama, i ze zdziwieniem kwitować, że... jest całkiem nieźle. Jak dla mnie, zdecydowanie jest nieźle, a nawet coś więcej.
Przy okazji, galeria zdjęć tego modelu, pojawiła się kiedyś na blogu, oto link:
https://staryjaponiec.blogspot.com/2014/01/293-zdjecia-092-lexus-sc430-toyota.html
Mitsubishi Eclipse 4G Spyder.
Ostatnia generacja Eclipse, to oczywiście kontynuacja nadwozia typu Spyder. Tym razem Mitsubishi zaoferowało agresywny i sportowy design, Eclipse 4G do dziś prezentuje się całkiem rasowo, a najmocniejsza wersja silnikowa raczej nie rozczarowuje. Topowa opcja, to V6 6G75 MIVEC 3.8L o mocy 265 KM i 355 Nm dla wersji Eclipse GT Spyder, natomiast słabsza to 4-cylindrowy 4G69 2.4L o mocy 162 KM, dla wersji Eclipse GS Sport Spyder.
Patrząc na wszystkie generacje Eclipse, to zawsze była głównie budżetowa opcja jeśli chodzi o segment sportowych samochodów, który szczególnie w latach 90 był bardzo popularny. Po 1999 r. zrezygnowano z drogiej i ciekawej wersji GSX, która charakteryzowała się napędem na cztery koła i turbodoładowanym silnikiem, przez co wizerunek Eclipse jako sportowego samochodu, nieco podupadł, a przynajmniej w oczach niektórych ludzi, ale jeśli chodzi o osiągi, nie było to widoczne (stare GSX vs 3.8L V6), tutaj bardziej chodzi o napęd i tuning, ludzie na ogół mają taki nawyk mieszania z błotem wszystkiego co ma napęd na przód i namiastkę "sportowości", tak więc dostało się Eclipse 3G i 4G, szczególnie na amerykańskim rynku, a do tego należy oczywiście dodać fakt, ze 3G i 4G oferowały mniejszy potencjał na modyfikację niż 1G i 2G, to również przyczyniło się do późniejszej krytyki.
Czwarta generacja zadebiutowała w 2006 roku, natomiast ostatnia, specjalna wersja z tej generacji wyszła w 2012 roku, przez ten okres, poczyniono niewiele zmian. Pośród wielu recenzji i opinii jakie czytałem, najwięcej do zarzucenia miano odnośnie wnętrza. Największe plusy, to oczywiście design samochodu (ludzie którzy ogólnie zbesztali Eclipse 4G, często oddawali mu pokłon jeśli chodzi o design), jak również topowa wersja silnikowa. Chwalono również relatywnie niską awaryjność. Gdzieś tam między zachwytami a krytyką, były ogólne wrażenia z jazdy, pomijając sportowe emocje, ponieważ Eclipse 4G budowany był na platformie współdzielonej z sedanem i SUV(!), wykorzystanie globalnej platformy najwidoczniej przyczyniło się do niezłego ucywilizowania tego samochodu.
Jeśli chodzi o opinie, podobnie jak z SC430, trochę za dużo narzekania ze strony tych, którzy nie mieli tego samochodu, szczególnie tyczy się to osobników ze społeczności muscle i pony car, jak również ciągłe porównywania 4G do 2G GSX. Więc warto zachować trzeźwość umysłu, aby nie dać się oszołomić czytając niektóre opinie, najwięcej zawsze wiedzą użytkownicy.
Mazda RX-7 FC kabriolet.
Ostatni taki samochód na świecie (na dzień dodania wpisu). Często o tym wspominam, choć zdaje sobie sprawę, że taki status nie robi z RX-7 cudu motoryzacji. Tak czy inaczej, fabryczny model, z silnikiem wankla, w nadwoziu kabriolet, od 1991 roku to unikalna maszyna. Nazwa kodowa P747, od tego rozpoczęła swój żywot druga generacja RX-7, było to w 1985 roku. Natomiast w 1987 roku, z okazji 20-lecia silnika Wankla Mazdy, zaprezentowana została wersja kabriolet. Był to fabryczny produkt Mazdy, w porównaniu np. do Toyoty Celicy kabriolet z lat 80, która to została przerobiona przez oddzielną firmę, podobnie z resztą jak pierwsza generacja RX-7, gdzie unikalną wersją kabriolet zajęły się firmy np. Avatar w Ameryce oraz Lorenz w Niemczech.
Mazda RX-7 kabriolet z drugiej generacji, dostępna jest z wolnossącym lub turbodoładowanym silnikiem, w najgorszej sytuacji są amerykanie, od dnia premiery wersji z otwartym nadwoziem, mieli do wyboru tylko wolnossący silnik o mocy 160 KM (po zmianach). Japonia i Europa otrzymały również 200-konną (po zmianach) wersję z turbosprężarką, która pierwszą setkę (wg katalogu) robi w 6,7 s. Mazda RX-7 posiadając mały i lekki silnik Wankla przed przednią osią, zapewnia dobry rozkład masy oraz świetne prowadzenie.
Dach został stworzony z tworzywa SMC, charakteryzującego się wysoką trwałością. Co ciekawe, dach może być skonfigurowany w trzech pozycjach: cały rozłożony, cały złożony, oraz w środkowej pozycji, dzięki czemu RX-7 wygląda niczym targa! Samochód wyposażony jest również w Windblocker, w latach 80 był to unikalny wynalazek, za który odpowiadał główny inżynier, Pan Takaharu Kobayakawa, którego dzieło kopiowały później inne koncerny. Współczynnik oporu powietrza wynosi 0.38-39 (różnie podają) z rozłożonym dachem.
Ciekawostka z instrukcji obsługi: jeśli podróż jest na tyle krótka, że silnik nie osiągnie typowej temperatury, po dotarciu do celu, należy wkręcić silnik na 3000 obrotów, trzymać tak przez 10 sekund, puścić pedał gazu aby silnik wrócił na wolne obroty i dopiero wyłączyć, taka operacja ma przeciwdziałać zalaniu silnika.
Reszta wpisów z tej serii:
https://staryjaponiec.blogspot.com/search/label/otwarte%20nadwozia
Temat będzie kontynuowany, pozostało jeszcze trochę modeli do krótkiego opisania.
Źródła:
Książka: RX-7: Mazda's Rotary Engine Sportscarhttp://www.pomtco.com/automotive/Lexus_SC430.php
http://www.ethnos.gr/themata/arthro/sti_leoforo_tis_kataksiosis-63604279/
http://www.rx-7cabrio.com/index.htm
http://www.topspeed.com/cars/mitsubishi/2012-mitsubishi-eclipse-se-final-model-ar129689.html
http://www.motortrend.com/news/2006-mitsubishi-eclipse-gt-2/
http://www.motortrend.com/cars/mitsubishi/eclipse/2006/
0 komentarze:
Prześlij komentarz