Kei car, to małe japońskie samochody, z małymi silnikami, o różnych typach nadwozia (hatchback, microvan itp.) tworzone od połowy ubiegłego wieku, na początku na potrzeby mieszkańców zniszczonej po wojnie Japonii, a później podbijając rodzimy rynek, jako miejskie pojazdy. Samochody te ciągle są popularne w Japonii, faworyzowane przez liczne ulgi, tanie w utrzymaniu i eksploatacji, a ich wyposażenie nie odbiega już od typowego samochodu z segmentu A czy B. Tematem dzisiejszego wpisu będzie pierwszy z kilku kei carów, o jakich zamierzam napisać kilka zdań. Jednak poza danymi technicznymi i zdjęciami, warto zobaczyć ich bardziej... szaloną japońską naturę.
Kei car.
Tak na początek, patrząc na przeznaczenie, w kontekście używania tego typu samochodów w mieście (ponieważ głównie do takich warunków były i są budowane), przeszkodą mogą być tylko nasze rozmiary oraz to, jak "widzimy" siebie w takim samochodzie. Natomiast cała reszta ważna dla miejskiego wozidła, czyli utrzymanie, opłaty, spalanie, łatwość manewrowania itp., jak najbardziej na plus.
W Japonii, kei cary są bardzo popularne wśród płci żeńskiej, młode dziewczyny używają je na dojazdy do szkoły, a starsze kobiety "po bułki do sklepu" (oczywiście nie wszystkie kei cary nadają się do zakupów, szczególnie nie te o których zamierzam pisać). Natomiast jeśli chodzi o płeć męską, cóż, w takim samochodzie, dla sporej części liczy się tylko jedno - modyfikacje. Baza jest świetna - bardzo lekkie pojazdy, świetny rozkład masy, napęd na tył lub AWD, a kilkadziesiąt koni pod maską wyciśnięte z 0.7L, szybko zamienia się w 2-3 razy tyle. Nadal niewiele? Cóż, to nie ford mustang o masie dwóch ton, aby musiał go napędzać 6 litrowy silnik. Ważny jest odpowiedni stosunek mocy do masy oraz jej rozkład. Oczywiście w tym momencie zaczynamy wchodzić w tematy używania takich samochodów do zadań nieco innych, niż spokojne dojazdy do szkoły czy na zakupy. Skoro w Japonii używają małych ciężarówek do driftingu, to dlaczego mieliby nie używać kei carów do gymkhany czy wyścigów? Liczy się pasja.
(A)Z-1 - Mazda
(B)eat - Honda
(C)appuccino - Suzuki
To takie ABC "usportowionych" (jeśli można tak powiedzieć) kei carów. Są one bardzo popularne jeśli chodzi o sport i wszelkie modyfikacje, do listy można by jeszcze dorzucić Suzuki Alto Works turbo. Wszystkie pojawiły się w sprzedaży niemal dwadzieścia lat temu.
To tyle, jeśli chodzi o wstęp do tematu.
Opis Suzuki Cappuccino.
Samochód ten produkowany był w latach 1991-1995 (EA11R) oraz 1995-1997 (EA21R). Dwie wersje różnią się silnikiem (stary: F6A, pasek rozrządu i 85 Nm, nowy: K6A, lżejsza konstrukcja, łańcuch rozrządu i 103 Nm) oraz wyposażeniem. Co ciekawe pierwsza wersja sprzedawana była również w Europie - niestety w Wielkiej Brytanii (1993-1995 r.).
W przypadku innych krajów naszego kontynentu, można znaleźć informacje tego typu, że samochody które nie znalazły właścicieli na rynku UK, zostały sprzedane do innych przedstawicieli Suzuki w Europie. Było to podobno około 82 samochodów. Jednak wychodzi na to, że tak czy inaczej samochody te miały kierownicę po prawej stronie... Nie bardzo czuję sens takiej operacji, no ale tak piszą na forach Cappuccino, więc coś musi w tym być.
W sumie przez 7 lat wyprodukowano ponad 28 tysięcy egzemplarzy tego samochodu, zdecydowana większość została sprzedana na rynku Japońskim.
Dane techniczne (wersja JDM):
- platforma: EA21R (1995-1997 r.)
- silnik: K6A R3 0.7L DOHC 12V turbo intercooler
- parametry: 64 KM @ 6500 rpm, 103 Nm @ 3500 rpm
- skrzynia biegów: manualna 5-biegowa lub automatyczna 3-biegowa
- zawieszenie przód i tył: niezależne o dwóch wahaczach poprzecznych
- napęd: RWD
- koła: 165/65/14
- masa: 690 kg
- wymiary (dł./szer./wys.): 3295 x 1395 x 1185 mm
- rozstaw osi: 2060 mm
- rozstaw kół: przód i tył 1210 mm
- rozkład masy: 50:50 (lub 51:49, różnie podają)
- ilość miejsc: 2
W specjalnej wersji "BA", samochód ten mógł być wyposażony w ABS na 4 koła, poduszkę powietrzną dla kierowcy oraz LSD.
Cappuccino posiada ściągany, twardy dach, składający się z trzech paneli, który może być konfigurowany na cztery sposoby:
- cały dach założony
- T-bar
- targa
- cały dach ściągnięty
Osiągi to ciekawy temat, jak to bywa w przypadku japońskich samochodów, ich rozbieżność woła o pomstę. Generalnie, jeśli chodzi o 0-100 km/h, można sobie "wybrać" wartość między 8 a 12 sekund, ponieważ takie wartości podają testy serwisów motoryzacyjnych. Prędkość maksymalna została ograniczona elektronicznie i wynosi 140 km/h.
Oryginalna broszura:
 |
| Suzuki Cappuccino, kei car, mały samochód, japoński, JDM, mały silnik, broszura |
Suzuki Cappuccino z innej strony.
Skoro oficjalną prezentację mamy za sobą, czas na hardcore. Oczywiście drugą stroną tego typu samochodów, jest sport, wszelkiego rodzaju wyścigi, drifting czy gymhkana. Modyfikacje mechaniczne (oraz "wizualne") idą w parze. Poniżej trochę przykładów, co Japończycy potrafią robić z takimi "samochodzikami".
Reszta:
itp. itd.
Bywają też swapy na silniki z motocykli, np. z Suzuki Hayabusa. Niestety są to mega kosztowne projekty.
Zmodyfikowane Cappuccino na zdjęciach:
 |
| Suzuki Cappuccino, kei car, mały samochód, japoński, JDM, mały silnik, tuning 日本車 スズキ カプチーノ |
Podsumowanie.
W przypadku zmodyfikowanych Cappuccino, te wszystkie liczby określające moc mogą wydawać się "małe", ale tu naprawdę więcej nie trzeba, aby zrobić z tych samochodów małe rakiety. Np. "ledwie" 150 KM przy masie 700 kg, daje... 215 KM na tonę, a do tego napęd na tył. Lotus Elise S1 z wolnossącym silnikiem 1.8L o mocy 143 KM i masie 715 kg, posiada 201 KM na tonę, pierwszą setkę robi w 5.4 sek. Jednak z drugiej strony, trzeba pamiętać przy jakich obrotach osiągana jest moc, w tych małych, turbodoładowanych, wysokoobrotowych silnikach o pojemności poniżej litra.
Niemniej jednak, osobiście żałuję, że Cappuccino nie był sprzedawany z kierownicą po "naszej" stronie. Być może nie każdy widziałby się w takim samochodzie, ale jak zostało wyżej pokazane, po włożeniu serca (i pieniędzy), potrafi dawać sporo dodatkowej frajdy z jazdy.
Niemniej jednak, osobiście żałuję, że Cappuccino nie był sprzedawany z kierownicą po "naszej" stronie. Być może nie każdy widziałby się w takim samochodzie, ale jak zostało wyżej pokazane, po włożeniu serca (i pieniędzy), potrafi dawać sporo dodatkowej frajdy z jazdy.
Dobry tekst. Dzięki za przypomnienie o tym niebanalnym autku. Wersje z kierownicą po prawej stronie podobno można było rejestrować w innych krajach europejskich.
OdpowiedzUsuń