220. Nissan Be-1 (BK10). ~ staryjaponiec

Na przełomie lat 80/90, Nissan podjął się ciekawej inicjatywy - przez bardzo krótki okres, w niewielkich ilościach sprzedawał małe samochody w stylu retro, które jak się okazało przyciągnęły klientów jak magnez. Dzisiaj skupie się na opisie Nissana Be-1.

Opis Nissana Be-1 (BK10).

Modele te bazują głównie na Nissanie Micra/March K10 i są bardzo podobne do siebie mechanicznie. Określane są mianem "Pike Car" (Paikuka), miało to związek z ich designem, a nad całością czuwał zespół inżynierów nazwany "Pike Factory". Swego czasu odniosły niebywały sukces w Japonii, do dziś prezentują się ciekawie, więc warto o nich napisać.

Nissan Be-1, BK1, JDM, retro, pike car, limited, unique, classic, japoński, stary, samochód, mały, 日産, 日本車, こくないせんようモデル, パイクカー, ビー・ワン

Be-1 generalnie zapoczątkował okres Pike Car. Zaprezentowany (jako B-1) podczas Tokyo Motor Show w 1985 r., od razu zebrał pozytywne opinie za świetny design i całość. Podczas gdy Honda odnosiła coraz większe sukcesy z modelem City, Nissan postanowił zaatakować z trochę innej strony, budując charakterystyczne retro-samochody, które wybiłyby się spośród konkurencji.

W styczniu 1987 roku rozpoczęła się sprzedaż Be-1, planowana ilość to jedynie 10000 egzemplarzy. Okazało się, że popularność przekroczyła pierwotne założenia, ponieważ Nissan w dwa miesiące zebrał wszystkie zamówienia! Postanowiono przyspieszyć miesięczną produkcję, z planowanych 400 do 600 sztuk. W dodatku, ze względu na olbrzymią popularność, aby stać się właścicielem Be-1, trzeba było zdać się na łaskę loterii.

Dwa miesiące po premierze, ukazała się wersja Be-1 z elektrycznie suwanym dachem płóciennym. Warto też wspomnieć, że niektóre elementy nadwozia Be-1, stworzone są np. z żywicy termoplastycznej, co w latach 80 było sporym ewenementem. Oprócz manualnej 5-biegowej skrzyni biegów, można było wybrać wersję z 3-biegowym automatem.

W Tokio powstał również specjalny sklep Be-1, w którym można było kupić różne rzeczy związane z tym samochodem, jednak nie mam na myśli części mechanicznych, tylko koszulki, bluzy, portfele, torby, zegarki itp. Nie wiem czy sklep ten istnieje do dzisiaj.

Samochód ma również wkład w sport... ale to nie jest to, o czym myślicie ;-) W 1987 roku powstał specjalny egzemplarz Be-1 bez dachu, który przez dwa lata używany był na obiekcie sportowym Yokohama Stadium, na którym występowała lokalna drużyna baseballowa - Yokohama BayStars.

Dane techniczne Nissana Be-1 (BK10).

Silnik: MA10S, 1.0L (987 cm3), R4, OHC

Parametry: 52 KM (38 kW) @ 6000 rpm, 75 Nm @ 3600 rpm

Stopień sprężania: 9.5:1

Średnica cylindra x skok tłoka: 68 x 68 mm

Skrzynia biegów: 5-biegowa manualna

Wymiary (dł. x szer. x wys.): 3635 x 1580 x 1395 mm (wysokość wersji z płóciennym dachem to 1420 mm)

Rozstaw osi: 2300 mm

Rozstaw kół przednich: 1365 mm

Rozstaw kół tylnych: 1350 mm

Zawieszenie przednie: niezależne, kolumny

Zawieszenie tylne: wielowahaczowe, sprężyna śrubowa

Hamulce przednie: tarczowe

Hamulce tylne: bębnowe

Koła przednie i tylne: 165/70HR12

Napęd: na przód

Masa: 670 kg

Podsumowanie.

Be-1 mechanicznie jest niemal identyczny jak Pao i Figaro. Samochody produkowane były w fabrykach Aichi Machine Industry (produkowano w niej również części do Nissana Fairlady Z oraz GT-R) oraz Takada (później produkowano w niej takie samochody jak Nissan Silvia kabriolet, Nismo R34 Z-Tune oraz Subaru Impreza 22B STi). Za design samochodów odpowiadali między innymi Yoshiro Kobata, Naoki Sakai oraz Shoji Takahashi. Wg oficjalnych danych, Be-1 spalał średnio około 4.5 litra benzyny na 100 km.

Be-1 prezentuje się chyba najmniej retro w porównaniu do Pao i Figaro. Poza tym, jakby nie było, choć kolory, wnętrze czy design przypominają klasyczną motoryzację, to mechanika czy wyposażenie są "na czasie" - klimatyzacja, elektryka, wspomaganie itd., nie wspominając o opcjach wyposażenia (radio CD itp.).

Przeglądając japońskie serwisy z ogłoszeniami, znalazłem około 35 szuk Be-1 na sprzedaż, natomiast ogólnie wszystkich "Pike Car" było około 235. Samochody te, poniekąd reprezentują typowy JDM - są unikalne i ciekawe, jednak stworzone raczej nie dla wielkiego zysku, a bardziej dla zwrócenia uwagi na markę. Pomimo tego "kroku wstecz" (retro), Nissan zrobił tak na prawdę krok do przodu, patrząc na to jak ludzie rozchwytywali te samochody niemal 25 lat temu, a Be-1 do dziś wygląda dobrze.